It’s a wonderful world

• 

Gegevens

• Minimum leeftijd: 14+
• Spelduur: 45 min
• 1-5 spelers
• Spelauteur : Frédéric Guérard
• Uitgeverij: Geronimo
• Illustraties: Anthony Wolff
• Taal: Nederlands
• Jaar van eerste uitgave: 2020

Kaartje leggen of kaartje recycleren

Voor mij is dit de schotel die je bekomt als 7 Wonders en Splendor de hoofdingrediënten zijn, met een flinke scheut near future science fiction.
In dit spel krijg je de rol toebedeeld van een grootmacht-leider in de nabije toekomst na een grote oorlog. Bedoeling is om een ideale wereld uit te bouwen en dan bedoelen we niet het populaire tv-programma. De projecten die op stapel staan, liggen nogal uiteenlopend. Je kan robotdieren ontwikkelen, maar ook wereldtentoonstellingen, tankdivisies, ondergrondse steden of de Ark van het Verbond opgraven. Er is in dit spel niet beknibbeld op de verbeeldingskracht.

Het spelmechanisme is redelijk eenvoudig. Je begint met een aantal kaarten, kiest er eentje uit en de rest geef je door aan de buren. De gekozen kaart leg je klaar om te bouwen of je gebruikt de kaart direct om een grondstof-blokje aan te schaffen. Dat laatste is het zogenaamde recycleren. Kaarten worden gebouwd met elk een unieke set grondstoffen. Die kaarten kunnen op hun beurt dan grondstoffen, punten of eigenschappen opleveren. Aan jou om een goeie combinatie te vinden die jou na vier rondes het meeste punten oplevert.
Een volledige ronde beslaat drie fases: ontwerpen (kaarten kiezen en doorgeven), plannen (bouwen of recycleren), produceren (grondstoffen verzamelen en eventueel kaarten bouwen). Op het einde van de vierde ronde krijg je punten voor kaarten, bonussen, generaals en financiers. Als je grondstoffenblokjes verwerft, moet je telkens beslissen of je het blokje op een bouwproject legt of op je Imperium-kaart. In dat laatste geval gaat dat blokje gebruikt worden om in een set van 5 blokjes een rood joker-grondstof te worden, het zogenaamde crystallium.

Er staat een onduidelijkheid in de regels. Op pagina 5, rechterkolom onderaan staat “Een grondstofblokje (uitgezonderd crystallium) kan nooit worden opgeslagen, noch voor een fase, noch voor een latere ronde.” Dat bracht mij in verwarring. Moet ik dan de gerecycleerde blokjes uit de planningsfase verwijderen op het einde van die fase? Dan krijg ik niet veel afgebouwd. Na enig napluizen blijkt het dat blokjes op de kaarten in aanbouw en op de Imperium-kaart mogen blijven liggen. Ze mogen echter niet verplaatst worden, uitgezonderd de rode crystallium-blokjes. Ik hou niet zo van regelboeken die niet functioneren zonder internet-faq. In dat opzicht is Boardgamegeek een zegen. Een onduidelijkheid in de regels trekt voor mij de punten voor handleiding naar beneden.

Opgelet als je in de productiefase een kaart in aanbouw weg legt voor de recyclage-bonus. Dan gaat dat blokje op de Imperium-kaart, niet op een andere kaart in aanbouw. Dat staat duidelijk in de regels, maar je zou het makkelijk over het hoofd zien. De productie van de verschillende grondstoffen gebeurt in een welbepaalde volgorde en hier kan de slimme speler door wat handigheidjes zijn voordeel halen.

De illustraties op de kaarten zijn visuele attracties en maken een groot deel uit van de charmes van dit spel.

Na enkele partijtjes moet ik bekennen dat ik in het gerne kaarten-opbouwen-en-kaarten-doorgeven meer waardering heb voor 7 Wonders. Waarom? Omdat in 7 Wonders gewerkt wordt met drie afzonderlijke sets van kaarten die elk hun eigen tijdperk hebben. De grondstoffen-kaarten verschijnen vooral in de eerste ronde. De punten-scoorders verschijnen in de latere tijdperken. In It’s a wonderful world zitten die allemaal door elkaar. Dat doet het succes van dit spel wel hard in mandje lucky card, lucky game belanden. Als je start met zware punten-leveranciers dan kan je niets opbouwen. En als je tijdens de vierde ronde enkel fabrieken en generatoren in de hand hebt, dan is het fluiten naar de punten.

Merkwaardig maar ik kan meer genieten van dit spel in solo-modus dan in de meer-speler versie. Er is niet veel spelersinteractie. Je bent zo met de uitbouw met je eigen kaarten bezig, dat het blokkeren van tegenstanders nauwelijks aan bod komt. Voor de solospeler staan er enkele interessante scenario’s klaar. In solo-modus zou ik dit spel zelfs een 15/20 geven voor spelplezier. Daarenboven is het snel opgesteld en zonder al te veel liflafjes. Niet te vergelijken met de complexe automata die je bijvoorbeeld bij Wingspan vindt.

Op de doos prijkt het zo gegeerde label “Seal of Excellence” van The Dice Tower. Zelf vind ik dit spel okay maar niet excellent.

Koop dit spel als je …

• Helemaal opgaat in een verbeeldingsrijke sf-wereld,
• Graag dingen opbouwt in een spel,
• Een degelijk en snel solospel zoekt.

Laat dit spel liggen als je …

• Een stevig robbertje spelersinteractie zoekt,
• Een boertje je doet hebt aan “winnen is vooral hopen dat je het geschikte kaartje trekt”,
• Liever een meer historisch beschavingsopbouw-spel wenst.

Speloordeel

• Materiaal: 8/10
• Spelmotor: 7/10
• Handleiding: 5/10
• Spelplezier: 12/20
• TOTAAL:  64 %