Theseus: the Dark Orbit

1. Kenmerken

• Minimum leeftijd: 8+
• Spelduur: 45-80 minuten
• 2 tot 4 spelers
• Spelauteur: Michal Oracz
• Uitgeverij: Portal Games
• Taal: Engels
• Jaar van eerste uitgave: 2013

Opmerkingen bij de gegevens:

• Achtjarigen die niet Engels als moedertaal hebben, gaan het wel moeilijk hebben met de teksten op de kaartjes. Het is dan ook echt geen goed idee om deze doos te kopen en dan zomaar aan de kids te geven met de zinnen: “Zo, jongens dit is een nieuw spel. Lezen die handleiding en zoek het dan zelf maar even uit.”
• Spelduur klopt. Zelfs een eerste spel waarbij je de regels leert, klokt makkelijk af binnen anderhalf uur.
• Tip: speel dit spel een eerste keer met twee spelers. Als je zelf de regels onder de knie hebt, dan is het geen probleem om met één, twee of drie beginnelingen te spelen. De speler die het spel al wel kent, heeft een voordeel omdat dit spel een ongebruikelijke spelmotor heeft en het is belangrijk dat je van aanvang af weet waarmee je bezig bent. De “leermeester” kan dan misschien best als laatste in de spelvolgorde gaan.
• Michal Oracz is tevens de auteur van Neuroshima Hex. Een fonkelnieuwe spelmotor die in perfecte harmonie met zijn post-apocalyptische thema één van de spannendste duel-spellen is en blijft. Jammer genoeg te weinig bekend en hemel-zij-dank uitgebracht in tablet-versie. Een van de weinige bordspellen die mij in zijn digitale vorm kan blijven bekoren.

2. Subliem simpel

• Het enige spel dat bij mij hetzelfde “wauw!” gevoel opriep als Theseus: the Dark Orbit, is 7 Wonders. Dit spel is de nieuwe parel aan de kroon van Michal Oracz. Een slungelachtige jonge kerel met blonde paardenstaart en flinke priemende neus. Het mag al langer geweten zijn dat Oost-Europa meer dan behoorlijk mee blaast in het orkest der bordspelen. En daar zijn enkele virtuozen bij. Zoals deze pientere Pool. Dames, google deze jongen op afbeeldingen en je zal merken dat niet elke bordspel-ontwerper een ondermaatse nerd met bril en vetrollen hoeft te zijn. Michal Oracz is werkzaam als grafisch designer en circuleert al een poosje in het bordspellenwereldje.
• Het is echt een tijdje geleden dat ik een bordspel in handen had, dat mij gevoel gaf. “Dit heeft alles.” Het is compact, de regels zijn bevattelijk en brengt zijn thema “aliens vs. mensen” als geen ander tot leven. Je acties in Theseus: the Dark Orbit, zijn glashelder. Je verplaatst één pion, je ondergaat de effect van de kaarten aldaar en doet de actie van het veld waarop die pion terecht komt. Daarna mag je een kaart van jezelf plaatsen of klaarleggen. Simpel als wat. Het spelbord is eigenlijk niet meer dan 5 sectoren met elk 4 kamers. Plus enkele witte wandjes tussen de kamers. Wat mijn vooral treft in dit spel is zijn eenvoud, terug te vinden in design, regels en verloop. Meestal verkies ik meer liflafjes in spellen, maar dit zit lekker strak voor het gemak.
• Zoals verwacht speelt dit spel zich af in een science-fiction setting. Theseus is de naam van een verlaten ruimtestation. Er wordt een team van mariniers op afgestuurd, maar verlaten blijkt een relatief begrip….
• Het materiaal in dit spel is af. Niet te veel fiches. Voorzien van de nodige plastic opbergzakjes. De pionnen zijn dubbelzijdige houten schijven. Hadden ze hier niet beter plastic miniaturen voor kunnen nemen? Niet echt, want het is de bedoeling dat jij je pionnen opwaardeert door ze simpelweg om te draaien. Dat zou neerkomen op 30 figuren in 10 verschillende types. Dan drijft de prijs flink omhoog zonder een echte meerwaarde aan het spel toe te voegen.
• Je speelt één van de facties: mariniers, “groene” aliens ( het type alien dat mensen beschouwt als voedsel), wetenschappers of “grijze” aliens (het type alien dat mensen beschouwt als studie-objecten). Elke factie speelt helemaal anders en dat is één van de grootste verdiensten van Michal Oracz. Toen ik met de groene aliens speelde, verschuilde ik mijn aliens in de verluchtingsschachten, wachtend op de mariniers die door de gangen slopen, maar niet naar de luchtgaatjes boven hen keken. Als ik later met de wetenschappers speelde, dan installeerde ik labs en camera’s om filmpjes te verzamelen van de aliens en belastend materiaal over de baldadigheden van de mariniers. Of wat past echt interessant was: een alien in de buik van een marinier die zich een weg naar buiten vrat.
• Elke factie beschikt over zijn set van kaarten. Het zijn die kaarten die het spel maken. Als mariniers beschik je over kaarten die onder andere je wapens verbeteren. Als groene alien broedt je larven uit. Als wetenschapper scan je de bezoekers. Als grijze aliens tracht je “mind-control” uit te oefenen.
• Telkens je een nieuw spel begint, beschik je over een andere trekstapel, bepaald door het lot. De samenstelling en volgorde van die trekstapel is de enige “ad random”-factor in het spel.
• Op Boardgame-Geek wordt Theseus: the Dark Orbit verkeerdelijk omschreven als mancala in de ruimte. Je pion verplaats je exact evenveel vakken voort als er pionnen in je startvak zijn. En als het bakje vol is dan gebeuren er inderdaad speciale dingen zoals een lokale vechtpartij (=”lesser onslaught” in het spel) of als het overvol is dan wordt iemand tijdelijk de ruimte ingezwierd. Maar het is volgens mij veel beter om de spelmotor in dit spel te omschrijven als “trap-placement” , een variante van “worker-placement”. De kaarten van jezelf die je plaatst, hebben effect op de pionnen die er op belanden. Je zet eigenlijk valstrikken uit voor de tegenpartij en bonussen voor jezelf.
• Doel van het spel? Hangt af van de factie die je speelt. Er zijn data- en levenspunten. Wie als eerste 20 data-punten bereikt of de andere reduceert tot 0 levenspunten, wint het spel. Niet alle facties kunnen data verwerven. De groene aliens en de rode mariniers geven geen zak om studieboeken. Er zit ook een mechanisme in dat het spel naar verloop van tijd doet aflopen.
• De juiste keuzes maken, daar draait het in dit spel om. Welke pion verplaats ik? Welke kaart plaats ik waar? Als je marinier een alien in het vizier heeft, dan komen er geen dobbelstenen bij te kijken. Gewoon: KABLAAM! Scoren met die kleffe kakkerlak.
• Pionnen worden ook niet weggeschoten van het bord, de punten worden gemarkeerd. Dit is niet het zoveelste miniaturenspel dat zijn onzalige opwachting maakt bij kickstarter. Er abstracties die dit tot een volwaardig bordspel maken.
• Voor de ervaren bordspeler: als je dit jaar maar één spel koopt dan is het dit.
• Voor de nieuweling: probeer het spel eerst uit bij iemand die het al kent. Het spel werkt met methodes die je niet in andere spellen terugvindt. Het thema kan misschien sommigen afschrikken, maar ik heb het gespeeld met een dame die niks van dat sf-jongens-gedoe wilde weten, maar toch geboeid was door het spelmechanisme. Dat is een mooie verdienste.
• Dit spel belandt nimmer in mijn tweedehandsverkoop. Tenzij Portal ooit een luxe versie uitbrengt met miniaturen. Maar eigenlijk zijn deze niet nodig.
• Ziezo, mijn loftrompet is uitgeblazen.
• O ja, er is nog een vijfde factie in het spel: Pandora. Maar dat mag je zelf ontdekken. Ik verklap lekker niks. Welkom aan boord van Theseus.
• Elke seconde wordt u gefilmd.
• Elke seconde bent u bedreigd.

3. Koopadvies

Koop dit spel als jij…

• een sf-liefhebber bent
• een vlot en origineel spel wenst
• spanning en inleving zoekt in een spel
• wil winnen zonder dobbelstenen
• dit jaar maar één spel koopt

Laat dit spel liggen als je …

• geen Engelstalige handleiding aankunt
• sf-miniatuurtjes zoekt (er zitten er geen in)
• broer dit spel al gekocht heeft (alhoewel, hij moest eens een avond weg zijn…)
• mateloos ergert aan het futuristische lettertype dat een ‘B’ als een ‘3’ doet lezen in de handleiding

4. Puntenoverzicht

• Materiaal: 9/10
• Spelmotor: 10/10
• Handleiding: 9/10
• Spelplezier: 19/20
• TOTAAL: 94 %