1. Gegevens
- Minimum leeftijd: 10+
- Spelduur 30 minuten
- 2-4 spelers
- Spelauteurs: Masato Uesugi
- Uitgeverij: iello
- Illustraties: Paul Mayafon
- Taal: Engels
- Jaar van eerste uitgave: 2015
2. Minimaal mistig
- Op het doosje van Welcome tot he Dungeon prijkt het label “Seal of Excellence” van the Dice Tower. The Dice Tower is een bordspellen-blog/videokanaal rond de charismatische figuur van Tom Vasel, de profeet van spellenland. Als Tom Vasel je spel goed vindt, dan is je broodje gebakken. Miljoenen bordspelfans volgen zijn exploten.
- Ik behoor niet tot die miljoenen. Maar als ik een spel bespreek, dan kijk ik wel eens rond naar andere besprekingen. Wie weet, steek ik er wat van op. Dit keer heb ik me door zijn 8 minuten durende video-spelbespreking doorworsteld. De intro is steevast hetzelfde: de inhoud van een spel wordt in slow motion leeggeschud op een tafelkleed. Ik word zenuwachtig van zijn Amerikaans hijgend-hortende commentaar. Net alsof de man zijn laatste bus moet halen.
- Samengevat: Tom Vasel is niet in voor minimale spelletjes, maar dit vindt hij wel goed. Vooral om de snelheid. Snelheid is inderdaad een zeer bepalende factor in een spel. In de jaren tachtig kon je best een dag vrijaf nemen wilde je een dungeon-crawler klaren. Op voorwaarde dat iemand anders de vuistdikke manual doorworsteld had.
- Waarover gaat “Welcome tot he dungeon”? Een held tracht alle monsters in een dungeon te verslaan. Het spel bestaat uit een doosje dat moeiteloos in je handpalm past. Er zitten 13 monsters in en 4 helden met 24 uitrustingstukken. Dat is het.
- Het spel? Iemand kiest één held met al zijn uitrustingstukken. Iedereen speelt met die held, maar slechts één zal hem vergezellen in de Dungeon. Of jij een vriend of vijand bent van de held, dan zal pas later blijken. Je past of je trekt een monsterkaart. Als je een monsterkaart neemt, dan plaats je die ofwel in de dungeon ofwel leg je die af, samen met een uitrustingsstuk. In dat laatste zit het spel: telkens je een uitrustingsstuk wegneemt, verzwak je de held. Kunst is nu in te schatten of de held het gaat overleven of niet. Indien niet: dan wordt het tijd om te passen en laat een ander de kastanjes uit het vuur halen, in de hoop dat hij helemaal op fikt. Indien dat je wel met de held mee wil, dan blijf je spelen. Als iedereen, behalve één speler gepast heeft, dan gaat die de dungeon in met zijn held. Als de held het overleeft met zijn resterende levenspunten en uitrustingstukken, dan krijgt die speler een overwinningskaart. Je wint het spel door twee keer de dungeon levend door te komen of doordat alle andere twee keer sneuvelen, want dan lig je namelijk uit het spel.
- Ik kan dit spel op twee manier spelen.
Ofwel speel ik het op mijn gemak. Smijt de eerste paar beurten een monstertje in de dungeon. Om dan te beginnen af wegen. Veel sturing heb je daar als speler niet in. Het is leuk voor een kwartiertje, daarna is de lol er voor mij af.
Ofwel speel ik het berekend. Het spel heeft namelijk de volgende regel: als de kaarten op zijn, en het is jouw beurt, dan moet je passen. De facto de speler die de laatste kaart neemt, moet de dungeon in. Je wint dit spel niet zozeer door te raden en bluffen, maar door te tellen hoeveel kaarten er nog in het spel zitten en uit te rekenen wanneer je moet passen zodat je een ander de dungeon in dwingt. Je rekent dat even na en dan begin je vlijtig monsters weg te leggen met uitrustingskaarten. Op die manier verzwak je de held stelselmatig. Op het geëigende moment pas je. Een held met 3 uitrustingstukken? Vanaf 5 monsterkaarten is die bijna zeker kansloos. Een andere sukkel moet de dungeon in en sneuvelt. Dit systeempje werkt in meer dan driekwart van de gevallen. Je wint met vingers in de neus. Spellen met een vast win-systeempje, daar hou ik niet zo van. Ik weet waar ik over spreek, want ik heb het spel meer dan tien keer gespeeld met telkens andere spelers. - Ik vind het tekenwerk heel geslaagd. Ik heb niets aan te merken op de handleiding. Ik bewonder de minimale spelmotor in zijn elegante eenvoud. Ik waardeer verfrissende ideeën. Ik hecht veel belang aan een haalbare speltijd. Maar ik vind dit spel gewoon niet leuk. Minimale motor, minimale spelbeleving. Het kan gebeuren.
- De auteur suggereert de spelvariant waarbij in de eerste beurt iedereen een kaart in de dungeon moet spelen. Om van het spel echter een waarlijke “push-your-luck dungeon” te maken, dan moet je dit volgens mij combineren door blind één monsterkaart af te leggen met één uitrustingskaart door de eerste speler. Die vervolgens het spel start met te bieden. Maar zelfs als dat zou werken, dan blijft het een flinterdun toastje zonder beleg, te mager om maaltijd te wezen.
- Welcome tot he dungeon is niet voor mij weggelegd. Uiteraard dat dit het spel zou kunnen zijn, waar jij net op zoek naar bent.
3. Koopadvies
Koop Welcome to the Dungeon als jij …
- raden geweldig vindt
- een spel met korte speeltijd zoekt
- een liefhebber bent van minimalistisch en innovatief speldesign
Laat dit spel liggen als jij …
- een klassieke “dungeon-crawler” (= kerkerkruiper) verwacht
- goed in tellen bent, maar niet graag wint volgens een vast stramien
- slecht in tellen bent en duidelijk wil inschatten wat het effect van je keuzes is in een spel
4. Speloordeel
- Materiaal: 8/10
- Spelmotor: 5/10
- Handleiding: 8/10
- Spelplezier: 1,5/20
- TOTAAL: 45 %