1. Gegevens
- Minimum leeftijd: 12
- Spelduur: 30-60 minuten
- 1 tot 4 spelers
- Spelauteur: Martin Wallace
- Uitgeverij: Space Cowboys
- Taal: Engels
- Jaar van eerste uitgave: 2016
- illustraties: Pascal Quidault, Cari, JB Casasola, Miguel Coimbra, Emile Denis, Cyril Nouvel, Olly
2. Zalig zombiespel
- Martin Wallace is misschien wel één van de meest gerenommeerde spelauteurs ooit. Toch scoort dit spel maar een magere 6.9 op Boardgamegeek. Waarom? Ik vermoed omdat dit geen management & control-game is zoals we dat van deze auteur gewoon zijn.
- Zombies zijn zombies. Ze zijn dom, voorspelbaar maar ze zijn met veel. De beperking van zombies is dat er niet veel variaties mogelijk zijn. Dit in tegenstelling met een fantasy setting waar je vliegende vleermuizen, keiharde trollen, snelle kobolden en malafide magiërs tegen het lijf kan lopen. Dat biedt veel meer variatie. Als spelauteur moet je met die beperking omgaan. Een foute manier is volgens mij hierbij oeverloos complexe handelingen implementeren. Een zombie is een zombie. Die stormt grauwend vooruit. Punt aan de lijn en al de rest is lariekoek. Ik heb heel veel zombiespellen gespeeld en gezien. Ik hoor mensen laaiend enthousiast over Zombicide. Ik heb het zelf in bezit gehad, evenals Zpocalypse. Beide spellen heb ik van de hand gedaan, wegens te complex voor wat het oplevert. Ik ben fan van Zombies!!! Een pretentieloos product van Twilight Creations uit 2001. Tegeltjes die een stadslabyrint vormen, plastic figuurtjes, 4 dobbelsteentjes, een set kaarten en een flinterdun maar adequaat regelboekje. Meer moet dat niet zijn. Komt nooit in mijn resale-box. Dan heb ik nog een verborgen pareltje Dead Panic, een variant van Castle Panic. Een zeer goed uitgewerkt gegeven: een groepje overlevenden tracht stand te houden in een afgelegen vakantiehuisje. Ze moeten een radio in elkaar knutselen om hulpverleners op te bellen. Maar dan moeten ze nog naar de ambulance hollen. In minder dan twee uurtjes een steekhoudende Zombie B-film naspelen. Well done, Justin de Wit. Beide spelen blinken uit in eenvoud.
Dit duo van geslaagde zombiespellen wordt een trio dankzij Hit Z Road. - Als er een spel-Oscar voor vormgeving van kaartjes en regelboek zou bestaan, dan moet die van 2016 naar Hit Z Road gaan. Mooi? Eigenlijk niet, want helemaal sleets en versleten. Het regelboek is een kladschrift opgesmukt met post-its en paperclips. De kaarten zijn restjes van verweerde spellen. De lay-out bracht me helemaal terug bij mijn favoriete pc-game Fall-Out: dezelfde restantjes van een glorievol America uit de fifties. Fall-Out is mijn beste pc-game ervaring en het einde van Fall-Out 1 is het enige computerspel dat mij heeft doen wenen. Je kan dus een potje breken bij mij door daarheen te verwijzen.
- Ik ben ook helemaal weg van het artwork op de kaarten. Het ademt een gore en slonzige sfeer uit, met dreiging en waanhoop alom tegenwoordig. Vooral de afbeeldingen die scherp gesteld zijn op de achtergrond, terwijl er op de voorgrond zich een grijnzende zombie bevindt, uit focus maar zo dodelijk dichtbij. Applaus voor deze ingreep. De illustraties brengen dit spel voor mij een entertainment-kruispunt van Fall-Out en de Walking Dead. Er zijn heel wat adaptaties verschenen van deze fabuleuze serie, zowel voor bord- als computerspelen.. Zelf hou ik niet zo van zombiefilms, maar deze serie heeft mij aan de haak door zijn gedurfde plotwendingen die je eigenlijk rijp maken voor een depressie. Het is merkwaardig genoeg in Hit Z Road dat ik het meest “Walking Dead” proef.
- Hit Z Road voegt daar wel wat humor aan toe. Er zijn de verwijzingen naar andere spelen door de grappige graffiti. Voeg daarbij de grappige selfies. Ik wil best mijn spelkamer behangen met een enkele vergrotingen van dit spel.
- Een minpuntje: de saaie zombie-meeples.
- Ik heb nu wel met veel lof gesproken over vormgeving, maar hoe zit het nu met het spel zelf. Het concept is redelijk eenvoudig. Je vlucht weg van Chicago naar de West Coast. Onderweg heb je telkens etappes van 2 kaarten. Je kan telkens uit een aantal sets kiezen. De ene set levert meer op dan de andere en kan ook makkelijker zijn. De spelers bieden voor de beste etappe en voeren dan beide kaarten uit. Wat laten de kaarten je doen? Je kan munitie, voedsel, brandstof en extra teamleden vinden. Maar ook minder prettige dingen zoals ziekte, ongelukken en natuurlijk…. zombies. De gevechten gebeuren met dobbelstenen en je hebt een paar tactische mogelijkheden, maar verwacht geen plejade van wapens en trucjes. Een strakke spelmotor die je op enkele minuten uitgelegd hebt. Let er wel op dat je telkens evenveel dobbelstenen werpt als dat je teamleden hebt. Bij een grotere groep hebben zombies dus welk degelijk kans om een extra slachtoffer te maken. Je kan op afstand schieten met ammo-tokens. Je kan aan de dood ontsnappen met adrenaline-tokens of je kan zelfs het gevecht ontvluchten door 2 gas-tokens te betalen en gewoon weg te rijden. Je hebt dus wel degelijk keuzes. En als je uiteindelijk doodgaat dan zal je altijd denken: “Had ik toen maar dat gedaan…”
- Opgelet! Het is in dit spel mogelijk dat je vanaf de eerste ronde uitgeschakeld wordt. Het is op dat punt onverbiddelijk. Een spel dat spelers compleet uitschakelt? Is dat niet compleet passé? In dit spel neem ik dat erbij zonder commentaar. Vooral omdat het een spel is dat op een half uur klaar kan zijn. Drie uur met mijn vingers draaien, dat zie ik niet zitten. Een halfuurtje de capriolen van je medespelers volgen, dat kan ik verdragen. Het spel verloopt heel filmisch. Alles wat er gebeurt, kan je zo voor je geestesoog halen.
- Conclusie: één van de meeste prettige verrassingen voor mij in 2016 en opnieuw een bewijs van het meesterschap van Martin Wallace.
3. Koopadvies
Koop dit spel als jij…
- alles van zombies verzamelt,
- een Martin Wallace-fan bent en hem ook apprecieert in zijn meer ludieke en recreatieve concepten,
- een gezonde dosis flair en humor weet te waarderen.
Tip: Koop Hit Z Road voordelig bij Lotana’s Spelmagazijn.
Laat dit spel liggen als je …
- op zoek bent naar een vernieuwende spelmotor,
- zweert bij Zombicide,
- niet om kan met een spel waarbij je niet zo veel onder controle houdt. Dit is niks voor de Agricola-adepten.
4. Speloordeel
- Materiaal: 9,5/10
- Spelmotor: 8/10
- Handleiding: 10/10
- Spelplezier: 18/20
- TOTAAL: 91 %
Totaal mee eens! Heerlijke en prachtig vormgegeven spel. Ik vind het trouwens leuk dat een spel het nog eens durft om spelers uit te schakelen. Martin Wallace is tevens ook één van mijn favoriete designers.