1. Technische gegevens
- Minimum leeftijd: 12
- Spelduur: 20 minuten per speler
- 2-4 spelers
- Spelauteur: Daniele Tascini & Simone Luciani
- Uitgeverij: 999 games
- illustraties: Dennis Lohausen
- Taal: Nederlands
- Jaar van eerste uitgave: 2015
2. Mooi en moeilijk
- Daniele Tascini en Simone Luciani zijn tevens auteur van het onvolprezen Tzolkin: the mayan calender, één van de spellen die nooit mijn collectie zullen verlaten. Complex, thematisch sterk en veel keuzes om te maken. Is dit ook het geval met Marco Polo?
- In de voetsporen van Marco Polo is mooi van binnen en van buiten. De kaart van Venetië tot Beijing is een streling voor het oog. Het spelbord is echter meer dan een kaart. Het is combinatie van kaart, verschillende acties en een scorespoor langs de rand. Fraai en functioneel. Inzake vormgeving deed het me denken aan Het Dorp.
- Dit is geen “worker-placement”-spel maar een “dice-placement” spel. In Kingsbrug en in Troyes had je al een gelijkaardig mechanisme. Daarenboven bepaalt ook de waarde de aard en/of krachtdadigheid van een actie. Opties, opties. Wie last heeft van keuze-stress, laat dit spel best staan en neemt beter het ganzenbord. Por de trage tactici aan in dit spel of de koets naar huis is terug een pompoen geworden.
- Met de handleiding is niets mis, maar het blijft een stevige hap om het in één keer door te slikken. Vooral het concept van een bezet actieveld te gebruiken, moet je goed begrepen hebben. Niet alles is terug te vinden op het overzichtsblad. Ik denk aan dobbelstenen opnieuw werpen, worpen verhogen of verlagen en de extra zwarte dobbelsteen kopen. Er zijn een hoop regels in die 16 pagina’s gepropt. Reken daar dan nog de bijlage van 4 pagina’s bij.
- “In de voetsporen van Marco Polo” heeft zekere iets van een Duitse euro-game. Het gaat om geld en punten, geen gevechten, geen verrassingen. Kiezen van acties is belangrijk. Daarbij komt dan ook nog hoe je die acties uitvoert. “Mini-maxxen” is ook gewichtig . Hiermee bedoel ik een maximum aan effect scoren door een minimum aan inspanning. Ik heb deze uitdrukking van een bevriende medespeler gejat.
- Als je het voor de tweede keer speelt, dan raad ik je aan om eerst goed de kaart te bestuderen. Zodat je goed weet op welke plaatsen welke kaarten liggen. Sommige kaarten zijn handig in het eindspel maar kosten in het begin veel te veel. En sommige zijn heuse kickstarters. Dan bedoel ik niet het crowd funding systeem, maar wel degelijk een hulpstuk dat je een eind op weg helpt bij het begin van het spel. Daarenboven schrijf ik wel degelijk “de tweede keer”. De eerste keer dat je dit spel speelt, heb je nodig om alle mechanismen aan te leren. Denk er zelfs niet aan om dan al een winnende strategie uit te dokteren. Tenzij je het IQ hebt dat rond de 150 zweeft… Alhoewel, soms heb ik het vermoeden dat mijn tegenstanders over zulke capaciteiten beschikken, als ik mijn eigen belabberde spelresultaten bekijk. Ik hou van dit spel, maar het is niet wederzijds. Ik heb het nog geen één keer kunnen winnen en dikwijls eindig ik als laatste. Ik kan natuurlijk als excuus aanwenden dat ik al mijn denk-energie steek in het uitleggen van een spel en niks meer over hou voor eigen tactiek… Dat is misschien teveel gevraagd van de gelovigheid van de lezer.
- Minpuntjes?
- Jammer genoeg lijken de liggende kamelen meer op oranje sledes dan op echte viervoeters.
- Als je “Marco Polo” zegt, dan denk ik automatisch aan verre reizen. Laat nu net in dit spel de actie “reizen” één van de minst aan te bevelen acties zijn. Het kost enorm veel. Je kan veel meer verdienen door contracten ter plaatse te vervullen. “Laat een ander maar die balen zijde over de Himalaya slepen. Ik sta hier wel warm achter mijn kraampje in Venezia.” Ik zeg niet dat de reis-actie niets opbrengt in dit spel, maar je moet er erg spaarzaam mee omgaan. Als ik dit spel al ergens moet bekritiseren dan is het op dit punt: veel reizen levert je zelden of nooit een podiumplaats op en nergens kan je iets ontdekken. Alles ligt op voorhand open en bloot.
- Is dit spel innovatief te noemen? Hmm, er worden heel wat elementen op nieuwe wijze gecombineerd, maar niets dat baanbrekend is. Het thema Marco Polo is al verschillende keren aangesneden door andere spellen. Goede ambachtslui die Tascini en Luciani maar ze nemen niet de rol op van Steve Jobs in spellenland. Voor mij hoeft dat ook niet. Nieuw is geen synoniem van goed.
- Waarvoor ik wel bewondering koester, is de mate van variatie die beide Italiaanse heren in hun spel gestopt hebben. De pakhuisbonussen, de stadskaarten, de doelkaarten en de starthandelscontracten brengen telkens variabele startgegevens. Voeg daarbij dat je telkens met een ander karakter speelt en geen enkel spel is hetzelfde. Er zijn al enkele expansies met extra karakters gesignaleerd, maar daar heb ik voorlopig geen behoefte aan.
3. Koopadvies
Koop het spel ‘In de voetsporen van Marco Polo’ als jij…
- van historische thema’s houdt
- op zoek bent naar een stevige “euro” met een hoop keuzemogelijkheden en meerdere mogelijkheden om punten te scoren
- Tzolkin: de maya-kalender ook een geweldig spel vond
Laat dit spel liggen als jij …
- een spel met een lage drempel zoekt
- geen krak bent in het interpreteren van een handleiding
- je verwacht aan een reis- en ontdekkingsspel
4. Speloordeel
- Materiaal: 8/10
- Spelmotor: 8,5/10
- Handleiding: 8,5/10
- Spelplezier: 17.5/20
- TOTAAL: 85 %