Lords of Xidit

1. Gegevens

• Minimum leeftijd: 14
• Spelduur 90 minuten
• 3 tot 5 spelers
• Spelauteur: Régis Bonnessée
• Uitgeverij: Libellud
• Illustraties: Naïade & Stéphanie Gantiez
• Taal: Engels
• Jaar van eerste uitgave: 2014
• Opmerking: Dit is quasi hetzelfde spel als “Himalaya” van dezelfde auteur, in 2005 gepubliceerd. Toen ging het over handelskarvanen met yaks in het Tibetaanse hooggebergte. Deze versie is voorzien van een fantasy-thema.

2. Verzamel de troepen en breng ze waar ze wezen moeten

• Lords of Xidit heeft een prachtige fantasy-landkaart als bord. Ik denk dat ik maar een paar betere gezien heb. De kaart van “Legenden van Andor” was nog mooier. Maar nadat ik alle beschikbare scenario’s gespeeld had van “Legenden van Andor” was voor mij het liedje uit. Ik zag niet in wat dat spel mij nog meer kon bieden. Het tekenwerk was echter bijna adembenemend. Voor mij ontbeerde het voldoende variabelen om het blijvend te spelen. Ik heb het schroomloos weggeven aan mijn petekind. Die er samen met zijn broer nog een hele vakantieweek mee zoet geweest is. Lords of Xidit geef ik niet weg. No way.
• Ik heb een grote collectie spellen en de afdeling “Fantasy” barst zowat uit zijn voegen. Daarom dat ik nogal aarzel om mij het zoveelste fantasy-spel aan te schaffen. Maar dit spel prijkte al een poosje op mijn verlanglijstje. Het zou dit worden of Five Tribes. Uiteindelijk heb ik Lords of Xidit aangeschaft omdat het spelsysteem mij zo aansprak.
• Lords of Xidit heeft alvast een handigheidje mee. Het is snel uitgelegd. Je geeft je held 6 opeenvolgende bevelen door middel van de commando-kaart. Dit is een kartonnen plaat met daarin zes draaischijven in gemonteerd. Die draaischijven hebben de volgende keuzemogelijkheden: verplaatsen langs een rode lijn, verplaatsen langs een blauwe lijn, verplaatsen langs een zwarte lijn, actie in een stad, beurt overslaan in een stad. De acties in een stad zijn: monster aanvallen (als de stad bedreigd is), een eenheid rekruteren (als de stad veilig is) of een mogelijke Titaan bevechten. Het vechten is heel simpel. Elk monster heeft een set van eenheden nodig om verslagen te worden. Je moet dus gewoon zien dat je de juiste mannetjes bijhebt. Bij het rekruteren moet je wel rekening houden dat je de laagste eenheid moet nemen.
• Als je een monster verslaat, kan je kiezen uit drie beloningen: magische torens, goud of politieke invloed. Op het einde van het spel wordt er gekeken naar deze drie categorieën in een volgorde die verschilt van spel tot spel. In de eerste twee categorieën valt telkens de laatste speler af en de winnaar van de laatste categorie is tevens winnaar van het spel. Wie de meeste monsters naar het hiernamaals helpt, is daarom niet de winnaar van het spel.
• Er zit heel wat interactie in dit spel. Je tegenstander kan net een monster voor je neus wegsnoepen of een waardevolle eenheid eerst rekruteren. Als je de boel een beetje uittelt en dat kan want de spelersvolgorde wordt in het begin van de ronde bepaald, dan kan je wel een parcours uitstippelen dat “zeker” is. Af en toe moet je gokken en is het raden wat de tegenpartij doet.
• Het gebeurt natuurlijk dat je samen hetzelfde idee had en dat een speler dan het onderspit delft. Ook moet je goed in het oog houden hoeveel je tegenstanders scoren in de verschillende categorieën. In twee volstaat het om niet de laatste te zijn en dan is het wie het beste is… van de overlevenden. Een systeem dat voor verrassende wendingen kan zorgen op het einde.
• “Pick up and delivery in a fantasy-setting” valt er te lezen op Boardgame Geek. En dat slaat de nagel op de kop. De spanning van het spel zit hem in de planningsfase en het uitkiezen van de beloningen. Het verslaan van de monsters is gewoon de passende lading op de juiste locatie afleveren.
• De gezamenlijke planningsfase geeft het spel een vaart. Iedereen denkt tegelijk na en voert dan uit. Dat spaart heel wat wachttijd uit. De figuurtjes zijn mooi plastic exemplaartjes. De tekeningen zijn in de stijl van de hedendaagse komische Franse fantasy-strips. Het doet me denken aan de reeks van Lanfeust von Troy. Het is eens iets anders dan de gekende semi-realistische stijl uit de VS. De spelduur op de doos van 90 minuten is reëel als alle spelers het spel kennen.
• Ik mag dit spel. Niet te moeilijk, snel uitgelegd, voldoende diepgang en mooi uitgevoerd. Voorzien van voldoende variabelen in de opstelling zodat er geen vaste strategieën zijn. De enige opmerkingen die ik kan maken, zijn de volgende. Een beetje jammer dat de eenheden wel plastic figuurtjes zijn, maar de helden zijn gewone stand-up counters. Dit spel is ideaal voor 4 of 5. Met 3 spelers moet je met een dummy-speler werken. Dat systeem functioneert wel degelijk, maar naar mijn gevoel heeft de dummy-speler een stevig voordeel. Volgens mij moet je de dummy-speler er best uit werken in één van de eerste twee categorieën bij eindquotetering, wil een menselijke speler winnen.
  Tip: als je dit spel voor het eerst speelt, verzamel dan 4 spelers. Nadien ga je het functioneren van de dummy-speler beter begrijpen.

3. Koopadvies

Koop dit spel als jij…

• gelijktijdig plannen een tijdwinst vindt,
• graag snel aan de slag wil, maar toch iets met voldoende diepgang zoekt,
• een zwak hebt voor spellen met een zak vol plastic figuurtjes.

Laat dit spel liggen als je …

• orders in het geheim programmeren zoals in Roborally maar niks vindt,
• geen 4 spelers aan tafel krijgt,
• verwacht aan een fantasy-spel waar het vechten met de monsters een aparte fase is met keuzes en handelingen.

4. Speloordeel

• Materiaal: 8/10
• Spelmotor: 8,5/10
• Handleiding: 8/10
• Spelplezier: 16/20
• TOTAAL: 81 %