1. Gegevens
- Minimum leeftijd: 8
- Spelduur 20 minuten
- 2 tot 6 spelers
- Spelauteur: Fréderic Moyersoen
- Uitgeverij: Flatlined Games
llustraties: Quentin Ghion - Taal: Nederlands(+Duits, Frans, Engels)
- Jaar van eerste uitgave: 2014
Opmerkingen bij de gegevens:
- Fréderic Moyersoen (1961) woont in het landelijke deel van Oost-Vlaanderen
- Hij droomde ervan om filmregisseur en volgde daarvoor een opleiding. Eén van zijn medestudenten was Eric Van Looy (regissuer van “De Loft”). De ironie van het lot? Eric Van Looy maakte zijn studies niet af, maar is waarschijnlijke de bekendste Vlaamse regisseur. Terwijl Fredric wel zijn diploma behaalde maar door omstandigheden startte hij een carrière in de zakenwereld. Hij begon als verkoper van lampen. Het kunstzinnige bleef hem wel achtervolgen en hij werkte ook als illustrator, fotograaf en leidde een desktoppublishing-afdeling.
Of Fréderic Moyersoen iets heeft gehad aan die filmopleiding? Bekijk dit maar: https://www.youtube.com/watch?v=sr9cxPfAZgo - Enkele bekende spellen van Moyersoen: Saboteur, Nuns on the run, Cherokee,…
2. Een Oscar voor het geheel
- Verdient dit spel een onderscheiding voor zijn origineel thema? Neen.
- Verdient dit spel een onderscheiding voor het mechanisme? Niet uit te sluiten.
- Verdient dit spel een onderscheiding voor zijn vormgeving? Goed mogelijk.
- Verdient dit spel een onderscheiding in de categorie familie-spelen? Buiten kijf.
- Dit spel is de perfecte illustratie van het geheel dat de som van zijn onderdelen overtreft.
- Het heeft een leuk aanknopingspunt: Robin Hood, maar dat kun je moeilijk origineel noemen. In wezen is het een verzamel-je-set-kaartspel gecombineerd met een ladderbord. Je speelt de rol van één van Robins hulpjes en je moet een set van 7 kaarten verzamelen. De sets variëren van voedsel en wapens tot schatten en bendeleden. Afhankelijk van je plaats op het ladderbord trek je kaarten bij in het begin van je beurt. Wie “arm” is en laag op de ladder staat, krijgt kaarten van de open aflegstapel. Doorgaans de mindere kaarten. Wie “rijk” is en hoog op de ladder staat, mag kaarten trekken van de gesloten trekstapel. Doorgaans liggen daar de meer interessante kaarten. Maar de “rijken” moeten dit wel compenseren door daarna kaarten af te leggen op de open trekstapel en aldus het potje voor de armen te verzekeren.
- Het tweede deel van een spelersbeurt noem ik “winkeltje spelen”. Een speler moet een actiekaart uitspelen of een kaart in de etalage zetten. Anderen bieden desgewenst een kaart aan als betalingsmiddel. De actieve speler kiest. En dan voeren beide spelers hun kaarten uit. Pijlsymbolen geven aan hoeveel pionnen een aantal vakken verzet mogen worden op de ladder. Hier zit het tactische van het spel. Wie wordt er rijker en wie wordt er armer?
Hier toont Fréderic zijn meesterschap. Hij ontwikkelde dit spelmechanisme oorspronkelijk voor een organisatie binnen de sociale zekerheid. Het spel moest het belang van sociale bijdrage verduidelijken. Daarin is hij geslaagd: de armen zijn nooit buitenspel en de rijken moeten hun bijdrage bijleveren. - Dit spel heb ik nog als testspeler gespeeld in zijn “Gilde”-vorm. Ik vond het mechanisme wel aardig maar het gilde-concept sprak me weinig aan. Ik vroeg me af: wie ben ik in dit spel en wat doe ik? Met de transitie van gilde naar Robins bende zijn beide vragen zonneklaar beantwoord: ik ben het hulpje van Robin en zorg voor de paarden (of iets anders). Fréderic schittert in eenvoudige concepten. In “Vite! Cachons-nous.” gaat het gewoon om poppetjes verstoppen in een kartonnen decor. Als ik dit spel niet minstens 1x per week met de kinderen speel, dan gaan ze gewoon gillen. In “Lari Safari” gaat het gewoon om een reeks gebaren in de juiste volgorde na te doen. In “Gouda!Gouda!” muisjes verplaatsen met een kleurendobbelsteen. In “Saboteur” een labyrint met kaartjes leggen.
- Opmerkzame lezers zullen uitvissen dat ik een persoonlijke band heb met Fréderic en dat dit mogelijk mijn bespreking kleurt. Het zij zo. Ik loop niet zo hoog op met al zijn spelen. “Brilliance”, “Nuns on the run” (nochtans hoog genoteerd op Boardgamegeek) en “Bedpans & broomsticks”… het kan me allemaal minder bekoren. Vooral dan omwille van het thema. Daarentegen vind ik zijn mindere bekende “Battle Khaos” (in samenwerking met de huidige baas van Flatlined games) en “Van Helsing” te weinig aandacht hebben gekregen. Met Robin heeft hij een perfect familie-spel uitgewerkt. Het is vernieuwend, verrassend en… snel. De speeltijd van een halfuur op de doos is geen leugen.
De geluksfactor van het trekken van de juiste kaarten is aanwezig, maar niet alles bepalend. Het schrander “winkeltje” spelen met je kaarten bepaalt veel. Kinderen zullen niet alle kneepjes doorzien en vertrouwen op hun geluk. Volwassenen kunnen het wat meer uitkienen. - Maar wat Robin helemaal boven de middelmaat verheft is het prachtige illustratie-werk. Dit is een artistiek hebbedingetje. De doos is compact, stevig, mooi en functioneel. De tekeningen aantrekkelijk pittoresk en zeer aanschouwelijk. Quetin Ghion mag meer dan één pluim op zijn hoed steken. Het is zijn tekenwerk dat mij dit dwong te kopen op Essen.
- De regelboek had een iets groter lettertype mogen hebben. Maar dat is het enige wat ik er op aan te merken heb. Alles staat er klaar en duidelijk in en in 4 talen. Zo moet het zijn. Voorlopig is dit spel het paradepaardje van Flatlined Games. Een Belgische firma trouwens. Steun onze getergde nationale economie.
- Voor minder dan 20 euro is dit het betere en originele eindejaargeschenk voor een vriend of familielid.
3. Koopadvies
Koop dit spel als jij…
Laat dit spel NIET liggen als je …
4. Speloordeel
- Materiaal: 9.5/10
- Spelmotor: 8/10
- Handleiding: 8/10
- Spelplezier: 17/20
- TOTAAL: 85 %